Ben Reszel to jedna z najbardziej cenionych postaci w świecie triathlonu, choć sam unika błysku fleszy i medialnego rozgłosu. Jego pragmatyczne, holistyczne oraz precyzyjnie zaplanowane metody treningowe pozwoliły m.in. Patrickowi Lange sięgnąć po tytuł mistrza świata IRONMAN 2024. Reszel to przykład trenera, który stawia na równowagę między obciążeniem a regeneracją oraz dbałość o każdy aspekt życia zawodnika – od treningu, przez odpoczynek, aż po kwestie psychiczne. Jego droga pokazuje, że sukces w sportach wytrzymałościowych nie rodzi się z chwilowych, ekstremalnych działań, lecz z konsekwentnej pracy, właściwego podejścia i uważności na detale.

Filozofia treningowa Bena Reszela – prostota i konsekwencja

Trenowanie z Reszelem to przede wszystkim planowanie dostosowane do indywidualnych realiów zawodnika. „Forma nie powstaje z dnia na dzień” – podkreśla Ben. Jego metoda nie opiera się na ślepych liczbach czy bezwzględnym dążeniu do maksymalnego obciążenia. Ważniejsza jest stabilizacja, zdrowie i trwałość wyników w czasie. Takie podejście pozwala unikać popularnych wśród triathlonistów pułapek przeciążenia lub syndromu wypalenia.

Kluczową kwestią jest także holistyczne spojrzenie na zawodnika – nie jest on jedynie źródłem danych o mocy czy tętnie, ale człowiekiem z życiem poza sportem. Reszel uwzględnia napięcia psychiczne, stresy życiowe oraz sytuację rodzinną, co przekłada się na racjonalne dostosowanie planu treningowego.

Planowanie i periodyzacja z myślą o prostocie

Choć Reszel w swojej pracy korzysta z zaawansowanego sprzętu pomiarowego (np. laboratoryjna bieżnia za 30 000 euro), jego podejście do planowania jest zaskakująco pragmatyczne. Każdy plan uwzględnia dostępność do obiektów treningowych oraz realną możliwość regeneracji. Dzięki temu zawodnik nie jest skazany na wykorzystywanie maksymalnej intensywności bez przerwy, lecz skupia się na konsekwencji i wykonalności planu.

Przykład tygodniowego mikrocyklu treningowego dla średniozaawansowanego triathlonisty

  • Poniedziałek (regeneracja aktywna): 45 minut pływania w strefie 2 (60-75% HRmax), intensywność niska, podtrzymująca wydolność tlenową.
  • Wtorek (rower, interwały progowe): 3 x 15 minut na poziomie 90-95% FTP (maksymalna moc utrzymywana przez około 60 minut), przerwy 10 minut lekkiej jazdy.
  • Środa (bieg, trening siłowy): 40 minut biegu tempowego na około 85% VO₂max (maksymalny pobór tlenu), następnie 30 minut ćwiczeń siłowych z naciskiem na mięśnie głębokie i stabilizację.
  • Czwartek (pływanie, technika): 60 minut pracy nad techniką i niskim RPE (subiektywną oceną wysiłku), co pozwala utrzymać koncentrację i poprawić ekonomię ruchu.
  • Piątek (rower, wytrzymałość długotrwała): 2–3 godziny jazdy w strefie 2 (ok. 65-75% HRmax), rozwijając podstawową wytrzymałość.
  • Sobota (bieg, interwały krótkie): 8 x 400 m z przerwą 90 sekund, wysoka intensywność około 100% VO₂max, rozwijająca zdolność maksymalnego pochłaniania tlenu.
  • Niedziela (regeneracja): joga, rozciąganie lub całkowity odpoczynek, co wspiera odnowę mięśni i zmniejsza ryzyko kontuzji.

Metody treningowe i monitorowanie postępów

Ben Reszel bazuje na solidnych podstawach naukowych i sprawdzonych strefach wysiłku, które pozwalają na efektywną adaptację organizmu. Kluczowe strefy to:

  • Strefa 2 (łagodna wytrzymałość): 60-75% maksymalnego tętna, fundament budowania wydolności oraz regeneracji.
  • Próg wysiłkowy (FTP, LT): praca na granicy wydolności, zwiększająca zdolność do utrzymania wysokiej intensywności.
  • Interwały VO₂max: krótkie, maksymalnie intensywne serie, które rozwijają pojemność tlenową.

W praktyce trener korzysta z następujących metryk do kontroli i personalizacji obciążeń:

  • FTP (Functional Threshold Power): moc, którą zawodnik może utrzymać przez około 60 minut – punkt odniesienia do planowania treningu rowerowego.
  • TSS (Training Stress Score): wskaźnik oceniający łączne zmęczenie z sesji lub okresu treningowego, pozwalający na świadome zarządzanie objętością i intensywnością.
  • HRV (Heart Rate Variability): zmienność rytmu serca, monitorowana w celu oceny gotowości do treningu i regeneracji.
  • RPE (Rate of Perceived Exertion): subiektywna ocena wysiłku przez zawodnika, umożliwiająca elastyczną adaptację planu.

Dzięki temu Reszel unika błędów takich jak przeciążenie, a trening staje się bardziej świadomy i dopasowany.

Trening siłowy jako element komplementarny

Współczesny triathlon to nie tylko wytrzymałość, ale też siła i stabilizacja. Ben Reszel wraz z innymi ekspertami kładzie mocny nacisk na trening siłowy, który:

  • wzmacnia mięśnie stabilizujące tułów, minimalizując ryzyko kontuzji,
  • rozwija siłę eksplozywną nóg, poprawiając dynamikę biegu i pedałowania,
  • wspomaga elastyczność, dzięki czemu ruchy są płynniejsze, a mięśnie mniej podatne na przeciążenia.

Zaleca się wykonywanie dwóch sesji siłowych tygodniowo, najlepiej po treningach o mniejszej intensywności lub jako uzupełnienie treningu wytrzymałościowego.

Regeneracja i podejście holistyczne

W procesie przygotowań fizycznych priorytetem jest regeneracja, która wpływa na jakość oraz trwałość formy. Reszel zwraca uwagę na:

  • Sen: wysokiej jakości nocny wypoczynek oraz krótka drzemka w ciągu dnia znacząco zwiększają zdolności regeneracyjne i efektywność treningu, co potwierdzają badania opublikowane w Journal of Applied Physiology.
  • Odżywianie: zbilansowany posiłek sprzyja odbudowie mięśni i uzupełnianiu energii.
  • Techniki relaksacyjne: mindfulness oraz ćwiczenia oddechowe redukują napięcia i stres.

Elastyczne podejście do planu i uwzględnienie życia poza sportem minimalizują presję oraz zmęczenie psychiczne, co przekłada się na lepsze wyniki.

Motywacja i przygotowanie psychiczne

Ben Reszel podkreśla, że zaufanie między trenerem a zawodnikiem jest fundamentem sukcesu. Dbałość o pozytywne nastawienie i eliminowanie nadmiernej presji sprawiają, że sportowiec jest bardziej zmotywowany i skoncentrowany.

Porównuje sukces do łagodnego, kontrolowanego lotu pilota samolotu – celem jest nie tylko spektakularny finisz, lecz przede wszystkim bezpieczne i płynne dotarcie do mety. Takie podejście redukuje stres i pozwala czerpać przyjemność z treningu.

Przykład taperingu według Bena Reszela

Tapering to kluczowy etap przygotowań, pozwalający na regenerację po intensywnych cyklach treningowych. W oparciu o badania z Journal of Sports Sciences (2019), plan Reszela obejmuje:

  • 3-4 tygodnie przed startem: zmniejszenie obciążenia o 20-30%, utrzymanie dotychczasowej intensywności.
  • 2 tygodnie przed startem: redukcja obciążenia o 40-50%, krótsze sesje interwałowe, niska całkowita objętość.
  • Tydzień startowy: obciążenie 50-70% poniżej normalnego poziomu, trzy lekkie treningi (30–45 min, niska intensywność), 2-3 dni przed startem pełen odpoczynek lub bardzo łagodna aktywność.

Takie stopniowe zmniejszanie objętości wspiera pełną regenerację, gwarantując szczytową formę w dniu wyścigu.

Innowacje i technologia w treningu

Reszel korzysta z najnowszych technologii, które optymalizują trening i dobór sprzętu:

  • specjalistyczne materiały chłodzące, np. miedziane podłokietniki rowerowe zwiększające komfort podczas jazdy,
  • dobór optymalnych komponentów sprzętowych, takich jak odpowiednia wielkość zębatki dostosowana do profilu trasy,
  • zaawansowane platformy treningowe i pomiary biometryczne pozwalające śledzić zmiany w czasie rzeczywistym i szybko reagować na potrzeby zawodnika.

Jednocześnie Reszel szanuje sprawdzone, klasyczne metody, łącząc innowacje z doświadczeniem.

Najważniejsze zasady metodyki Bena Reszela

  • Dokładność w detalach przekłada się na efektywność całego planu.
  • Plan musi być elastyczny, dostosowany do aktualnej sytuacji i samopoczucia zawodnika.
  • Regeneracja to podstawa, nie luksus – bez niej nawet najlepsze plany zawodzą.
  • Regularność jest ważniejsza niż maksymalna intensywność pojedynczych treningów.
  • Zdrowie i pozytywne nastawienie mają ponadczasową wartość – krótkoterminowe efekty nie mogą przesłaniać długofalowego rozwoju.

Ben Reszel udowadnia, że trenerska praca to w dużej mierze pragmatyzm, konsekwencja i uważność na człowieka. Dla każdego, kto dąży do mistrzostwa w sportach wytrzymałościowych, podejście Reszela stanowi skuteczny i inspirujący wzór do naśladowania. Jego historia dowodzi, że sukces bliższy jest tym, którzy potrafią łączyć naukę, technologię i empatię w codziennej pracy z zawodnikiem.